Carl Schmitt (1888-1985) was een Duitse rechtsgeleerde en politiek filosoof. In hedendaagse intellectuele kringen is hij bijzonder omstreden: men is gefascineerd door zijn vernieuwende ideeën, maar ook geschokt door het feit dat hij vanaf 1933 sympathiseerde met het Hitlerregime.
Meer over Carl SchmittSoeverein is wie beslist over de uitzonderingstoestand.
Met deze openingszin stelt Carl Schmitt in Politieke Theologie dat politieke soevereiniteit zich niet toont in het formuleren van wetten, maar in het vermogen om te bepalen wanneer deze tijdelijk buiten werking worden gesteld. Schmitt beschrijft de relatie tussen recht en politieke macht en ontwikkelt een decisionistische benadering van gezag: de legitimiteit van de soeverein ligt in de capaciteit om te beslissen in uitzonderlijke situaties.
Politieke Theologie heeft sinds zijn verschijnen in 1922 zowel invloed als controverse gekend. Het werk heeft bijgedragen aan het denken van onder anderen Walter Benjamin, Giorgio Agamben, Jacques Derrida, Hans Kelsen, Chantal Mouffe en Leo Strauss. Binnen de rechtsfilosofie en het constitutionele recht geldt Schmitts analyse van soevereiniteit en de uitzonderingstoestand tot op heden als een belangrijk referentiepunt, met name in discussies over noodrecht, staatsmacht en de grenzen van de democratische rechtsorde.
Een klassieke tekst over de verhouding tussen recht en macht in crisissituaties.
Carl Schmitts Politieke Theologie biedt een fundamentele bijdrage aan het politieke en juridische denken over soevereiniteit, besluitvorming en de rol van het recht in uitzonderlijke omstandigheden.
